Συναισθήματα σε ……΄καραντίνα¨ ….
Οι οικογένειες βρέθηκαν ξαφνικά σε ένα καινούριο τοπίο. Η καθημερινότητα, με τον τρόπο που την είχε οργανώσει ο καθένας από μας μοιάζει να μην έχει κανένα νόημα. Οι μεγάλες αλλαγές φέρνουν ανατροπές στον τρόπο που νιώθουμε, σκεφτόμαστε και συμπεριφερόμαστε. Ο χώρος που κινούμασταν ως τώρα, η ζώνη άνεσής μας έχει πληγεί. Ο φόβος έχει εγκαθιδρυθεί ως κυρίαρχο συναίσθημα, διαρκής φόβος που στοχεύει την υγεία δηλαδή την επιβίωση. Συνάμα φόβος επαφής με συνανθρώπους είτε αυτά είναι αγαπημένα πρόσωπα, είτε κάποιος που συναντάμε στο δρόμο… Και ο φόβος πυροδοτεί τη λύπη τον εκνευρισμό, το θυμό. Συναισθήματα ανάμεικτα…
Για όλους αυτούς τους λόγους η Συναισθηματική νοημοσύνη αναδεικνύεται σε προτεραιότητα καθώς μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο, τόσο κατά τη διάρκεια αυτής της πρωτόγνωρης κρίσης ,όσο και μετά το τέλος της. Κυρίως μετά το τέλος καθώς θα κληθούμε να λειτουργήσουμε σε μια νέα πραγματικότητα. Η ενδοπροσωπική και διαπροσωπική διάσταση της Συναισθηματικής Νοημοσύνης μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά τη λειτουργία της οικογένειας.
Συχνά ο γονιός αντιδρά ,άμεσα προκειμένου να βρει λύση και να κατευνάσει τα έντονα δυσάρεστα συναισθήματα που βιώνει το παιδί. Είναι μια συνήθης πρακτική με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα και κυρίως αυτή τη χρονική περίοδο της ….¨καραντίνας¨. Η στιγμή της έντασης απομακρύνεται προσωρινά μα τα αδιαχείριστα συναισθήματα παραμένουν…. Καθώς όμως είμαστε όλοι φορτισμένοι συναισθηματικά, γονείς – παιδιά η ένταση δρα συσσωρευτικά, όπως και τα συναισθήματα και αυτό μεταφράζεται σε συμπεριφορά.
Τις επόμενες μέρες θα επικοινωνούμε συχνά με όχημα τη Συναισθηματική νοημοσύνη, ώστε να μετατρέψουμε τις στιγμές έντασης με το παιδί σε ευκαιρία …..οικειότητας!
Με εκτίμηση
Βίκη
